Türkiye’deki Ekonomik Kriz ve Tarım Üzerindeki Etkileri
Türkiye, son dönemlerde ciddi bir ekonomik krizle karşı karşıya kalmış durumda. Bu kriz, ülke genelinde yaşam şartlarının zorlaşmasına neden oluyor. Her şeyin ateş pahası olması, çiftçilerin üretim yapmasını neredeyse imkânsız hale getirdi. Mazot, su ve işçi maliyetleri gibi giderler artarken, çiftçiler büyük zararlar etmeye başladı. Bununla birlikte, doğal yaşam koşullarının olumsuz etkileri de ürünlerdeki fire oranını artırdı.
Yozgat’ta yeşil mercimek, nohut, hububat ve soğan gibi ürünlerin; kuraklık, doğal afetler, hastalıklar, tarla fareleri ve domuz saldırıları gibi çeşitli etkenlerden dolayı ciddi zararlar gördüğü bildiriliyor. Patates ve şeker pancarına umut bağlayan bölge çiftçileri, rekoltesi yüksek olan patatesin hasadını tamamladıktan sonra, satamadıkları ürünlerini depolamak zorunda kaldı. Yüksek maliyetler ve düşük fiyatlar nedeniyle fiyatların artmasını bekleyen çiftçiler, bu beklentilerinin karşılık bulmaması üzerine ürünlerini maliyetin altında satmak zorunda kaldılar.
Geçen yıla oranla patates rekoltesinin yüksek olduğu Yozgat’ta, ihracat kapılarının kapatılması ve fiyatların düşmesi, çiftçileri hayal kırıklığına uğrattı. Ürünlerinin depolarda çürüyüp çöpe gitmesini istemeyen çiftçiler, bir an önce ürünlerini elden çıkarabilmek için fiyat indirimine gitmek zorunda kaldılar. Marketlerde kilosu 12-14 lira arasında satılan patatesleri elinden çıkaramayan üreticiler, kendi imkanlarıyla pazara çıkarak, maliyetlerinin altında satış yapmaya çalışıyorlar.
“Gelecek Seneye Bir Daha Tövbe Yapmayacağım”
Çiftçi Ahmet Erdem, ürününü maliyetinin altında satmak zorunda kalmanın zorluğuna dikkat çekerek, şu ifadeleri kullandı: “10 liraya veriyorum, maliyetim 11 lira 250 kuruşa falan geliyor. Piyasada elden başkasına ayrı satamıyorsun. Öbür türlü de satamadım, tüm ürün elimde kaldı. O nedenle biz de fiyatı aşağı indirdik ki elimden çıksın, yoksa çürüyecek. 2 ton 100 kilo ektim, 6 ton patatesim çıktı. Geri anaparamı alamıyorum. Bu iş sadece tohumla olmuyor, işçiliğimizi de düşünmek zorundayız. Dört gün bir su veriyorum, beşinci gün tekrar su vermek zorundayım. Her suyun maliyeti 2 bin 400 lira. 12-13 sefer su verdim, 24-25 bin lira da oraya gitti. Emeğimizi artık bıraktık, bu aşamaya geldik. Şimdi bilmiyorum, çiftçi zaten bitti. Gelecek seneye bir daha tövbe, yapmayacağım.”
News
